We schrijven juni 1914. Rosalie, een dienstmeisje bij een rijke familie, krijgt de kans om de zomermaanden aan zee door te brengen. Haar ‘madame’ vertrekt namelijk naar het buitenverblijf van vrienden in Oostende, en heeft Rosalie nodig om voor haar hond te zorgen. Bij haar vertrek is Rosalie nog een naïef kind, maar dat blijft niet lang zo. Het leven in Oostende is namelijk heel wat anders dan ze gewoon is. Rosalie ontmoet een knappe, jonge tuinman, die met zijn lieve ogen niet alleen de hond voor zich weet te winnen. Maar er is ook nog meneer Victor, een jonge aristocraat, die de hormonen van alle vrouwen in het huishouden doet opspelen. Tussendoor houdt het dienstmeisje Noëlla iedereen ongevraagd op de hoogte van de laatste verontrustende krantenberichten. Zou er echt een oorlog met Duitsland komen?
De mooiste zomer van mijn leven is volgens de achterflap ‘het eerste deel van het portret van een meisje dat door schade en schande haar eigen weg vindt en volgt, tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog.’ In dit deel wordt er vooral een sfeer opgeroepen van naderend onheil. Dit doet Karen Dierickx door een van de nevenpersonages regelmatig de krantenberichten te laten vertellen en de onwetende reacties te tonen van de andere personages. Niemand schat op dat moment immers de ernst van de situatie in. Minst van al natuurlijk Rosalie, die nog een kind is. Verder probeert de auteur ook spanning te creëren door het vertelperspectief: Rosalie vertelt haar verhaal namelijk in de ik-vorm vanuit een onbepaald punt in de toekomst. Regelmatig gooit ze er zinnetjes tussen als: ‘Wat de mooiste zomer van mijn leven had moeten worden…’, ‘Ik zou haar nooit meer terugzien’ enzovoort. Helaas is de toon van deze bedenkingen niet erg consequent: de ene keer lijkt ze nostalgisch, dan weer vol van dreiging. Op één pagina zelfs de beide door elkaar. ‘Het zou een onvergetelijke tijd worden, een waar ik zelfs op mijn sterfbed nog met plezier aan zou terugdenken. De mooiste zomer van mijn leven. Wist ik veel.’ Het slordige taalgebruik stoort wel vaker in deze roman. Terwijl het grootste deel in algemeen Nederlands geschreven is, komen er soms wel typisch Vlaamse of dialectwoorden voor (die ook niet typografisch onderscheiden worden). Het taalgebruik lijkt bedoeld om hedendaags en vlot leesbaar te zijn; maar is doorspekt met clichés en typische boekentaal. Het gebrek aan stilistisch kunnen gecombineerd met de toch wel voorspelbare plot en de weinig memorabele personages, maakt De mooiste zomer van mijn leven geen hoogvlieger. De manier waarop het einde alvast het tweede deel voorbereidt, voorspelt niet veel goeds over de originaliteit van de rest van de reeks. Over de Eerste Wereldoorlog is al zeer veel fictie geschreven, ook voor jongeren, en met dit boek heeft Karen Dierickx helaas nog niet bewezen dat ze aan die canon iets betekenisvol had toe te voegen. [Liesbeth Verlinden] Verberg tekst

Rosalie mag als kindermeisje mee met meneer Jean-Paul en madame Lily om de zomer van 1914 door te brengen aan zee. Bij deze rijke, maar kinderloze Vlaamse familie zorgt Rosalie voor de hond Princesse. Tijdens die vakantie leert Rosalie de liefde kennen op een mooie, maar ook op een zeer brute wijze en realiseert ze zich hoe vernederend het is om te werken in een rijke schijnwereld. Die zomer verandert Rosalie van een vrolijk en naief meisje in een beschadigde, maar wilskrachtige jonge vrouw. Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, besluit Rosalie om haar eigen weg te gaan en keert de rijken de rug toe. Een in de ik-vorm verteld verhaal, waarin op een invoelbare wijze het groei- en veranderingsproces van Rosalie wordt beschreven in helder en beeldend taalgebruik. Er wordt een reëel beeld geschetst van het leven van de rijken en hun personeel in het begin van de 20e eeuw. Er blijven voldoende vraagtekens en punten over voor een vervolgdeel. Prettig leesbaar door de brede marges en ruime regelafstanden. Een confronterend verhaal dat je raakt. Voor jongeren vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Dit boek is het eerste deel van het portret van een meisje dat door schade en schande haar eigen weg vindt en volgt, tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog. Dit staat geschreven op de achterflap van 'De mooiste zomer van mijn leven' en is een mooie samenvatting van het boek. De rest van de cover is rustig, maar roept de sfeer van het boek perfect op. De cover is namelijk versierd met klaprozen. Een mooie bloem, die terug te vinden was in het Vlaamse oorlogslandschap en hierdoor symbool staat voor de tragiek van de eerste wereldoorlog.
Maar voor deze oorlog uitgevochten wordt, gaat het leven in juni 1914 zijn gewone gangetje. Rosalie is kindermeisje bij Madame Lily en Meneer Jean-Paul, maar eigenlijk zorgt ze voor de Afghaanse windhond van Madame. Onverwacht krijgt ze goed nieuws: ze mag drie maanden mee naar zee om voor Princesse te zorgen. Rosalie is erg blij. De zee zien was in het begin van vorige eeuw niet voor iedereen weggelegd. Ze is er dan ook van overtuigd dat het de mooiste zomer van haar leven zal worden.
De naïeve Rosalie stort zich gretig in dit nieuwe avontuur. Ze beleeft een warme zomer, met een echte vakantiesfeer, hoewel ze natuurlijk wel haar werk moet doen. Zoals de meeste tienermeisjes ontdekt Rosalie wat het is om verliefd te worden. Ze weet echter niet goed wat haar overkomt. Waar komen al die mieren in haar bloed vandaan? Haar tante heeft haar voor haar vertrek op het hart gedrukt dat jongens gevaarlijk zijn, maar ze kan de aantrekkingskracht van Friedrich, een jonge Duitser, niet ontkennen. Of voelt ze zich toch meer aangetrokken tot meneer Victor?
Karen Dierickx slaagt er in een realistisch portret te schilderen van een tienermeisje dat bijna honderd jaar geleden leefde. Toch blijft alles herkenbaar voor jongeren van nu. Verliefd worden is immers van alle tijden. Wat wel erg verschilt, is de kennis van en de houding tegenover seksualiteit bij jongeren vroeger en nu. Kindjes kwamen van de kindjesboot en jezelf naakt zien was onzedelijk. Rosalies onwetendheid en naïviteit heeft dramatische gevolgen.
De levendige schrijfstijl laat de lezer aanvoelen hoe het was om op te groeien in een andere tijd. Rosalie vertelt haar verhaal in de ik-persoon. Door vooruitwijzingen als Het zou alles veranderen of Het zou van korte duur zijn wordt je nieuwsgierigheid naar de rest van het verhaal gewekt.
Wat Rosalie meemaakt wanneer de oorlog uiteindelijk uitbreekt en ze afscheid moet nemen van haar geliefde Duitse vriend, zullen we in een later boek kunnen lezen. 
Verberg tekst