Pia's papa werkt bij de groendienst en samen wonen ze aan de rand van het Puttersbos. Ze vindt het heerlijk genieten diep in het bos, doch vandaag was ze onoplettend en is ze in de Leeuwenput gestruikeld. Wanneer ze uit de kuil klimt, staat er voor haar plots een stokstaartje. Elke dag zit ze op haar lievelingsplekje en hoopt ze het diertje terug te zien. Tot plots het Stokstaartje op de dikke boomstam springt en haar kopje tegen Pia aanvlijt. Er groeit een sterk vertrouwen tussen Pia en het diertje.

Dit boekje spreekt je direct aan: Van Driel schrijft heerlijk, alles wordt met een fijn gevoel opgemerkt en vloeiend in eenvoudige woorden verteld. Dit boekje voor jonge lezers is oh zo fijnzinnig neergepend.

De schrijfster heeft in het script drie intieme verhaallijnen verwerkt, een knap staaltje van schrijverstalent en dit voor jonge lezertjes. Op de voorgrond is er het natuurkind Pia, het bos is haar geluk, ze zorgt om het natuurlijk evenwicht niet te verstoren. Ze leeft met haar vader in harmonie met het bos. De tweede verhaallijn is hoe de band met haar moeder zoekend is, Pia kan niet aarden in de loft en in de stad. Haar moeder stelt zich gaandeweg open en de intieme band groeit wanneer de schoonheid van de natuur bij de mama binnendringt. De derde en belangrijkste verhaallijn speelt zich af tussen Pia en stokstaartje, hoe ze er alles voor over heeft om het diertje te redden en het ook kan loslaten.